خود در گیری

گمونم خل شدم..به شدت اخساساتی...اشکام زیر پلکام هستن و بغضی همیشه هی وحاضر... 

مین مین..تو فقط استعفا دادی..همین..چته...چرا هرکی هرچی می گه یهو گریه ات می گیره...از خودم دارم می ترسم..نکنه خل شدم...افسردگی خوش تیپ کرده...آخه چرا چی شده...خودمم نمی فهمم.. 

اعتماد به نفس ام..رسیده به کف...با هرکی حرف می زنم..حس می کنم...درکم نمی کنه..درواقع این من ام که مشکل دارم.....توی خودم گیر کردم...نمی فهمم دارم کجا می رم..چی می خوام.. 

خدایا کمکم کن..مثل همیشه...خیلی احساس مزخرفی دارم...حالم خوش نیست...یه جوری خودت آبرومو حفظ کن...اشکامو  چیکار کنم...